Po kolejnym, dekadenckim okresie przejściowym w latach 1550 - 1070 p.n.e Egipt wszedł w okres tak zwanego Nowego Państwa, gdzie, oprócz rozbudowy swego potencjału wewnętrznego, aktywnie włączył się także w działania na arenie swego regionu. Egipcjanie podporządkowali sobie azjatyckie ludy Hutytów, Hetytów, ale także cywilizacje babilońską i asyryjską. Panująca w tym okresie królowa Hatszepsut wzniosła Świątynię Milionów Lat. Nowym głównym bóstwem Egiptu został Amon Ra - bóg słońca, niemniej w okresie burzliwego panowania Amenhotepa IV Echantonazaistniała próba wprowadzenia religii monoteistycznej. Następcą tego faraona był Tutanchamon, który zasłynął dzięki sensacyjnemu odkryciu jego nietkniętego grobowca w Dolinie Królów w 1922 roku. Największy rozkwit starożytnego Egiptu nastąpił za panowania XIX dynastii i faraonów Horemheba, Ramzesa II i Ramzesa III. Wtedy to Egipt musiał stawić czoło najazdom tak zwanych ludów morza - nowych cywilizacji rozwijających się w basenie Morza Śródziemnego (m.in. Filistyni). Wojny, najazdy i szeroko zakrojony plan budowy kanałów i pałaców osłabił państwo i przyczynił się do jego upadku.