Starożytny Egipt, zwany przez swoich mieszkańców Czarną Ziemią, sięga swą historią XXXII wieku p.n.e i zaniknął wraz z rozwojem cywilizacji hellenistycznej, a następnie stał się częścią Imperium Rzymskiego. Przez prawie 3200 lat historii w Dolinie Nilu wykształciła się jedna, obok mezopotamskiej, z najstarszych i najważniejszych cywilizacji. Cechą charakterystyczną Egiptu była jego względna izolacja od wpływów zewnętrznych, niezmienność zasad i zwyczajów, odrębność religijna i kulturowa. Powstanie cywilizacji egipskiej wiązało się z cyklicznymi wylewami Nilu, które zapewniały warunki dla rozwoju rolnictwa. Zagospodarowanie Doliny Nilu mogło odbyć się efektywnie w warunkach istnienia władzy i państwa, co umożliwiało budowę kanałów irygacyjnych i podtrzymanie upraw.